Website:
Paste Title:
Colors
Sizes
1
2
3
4
5
6
7
Oferty Pracy Dla Opiekunek W Niemczech - HELP Późniejsi, po Mojżeszu, prorocy także ćwiczyli swój naród o świętości soboty i o nagrodzie dla tych, którzy wykonują dnia Odpocznienia. Pismo Święte wielokrotnie podkreśla oznaczanie ostatniego dnia otwartego i nakazuje przestrzegania święta soboty. Ponieważ według karaimskiego prawa religijnego - jak myśleli - wszystkie święta dodatkowo ich określenia związane są z nowiem księżyca, jako początkiem miesiąca, więc oraz ostatni dzień jest cel dnia eleganckiego i świątecznego. W Święto Zgromadzenia (ósmy dzień) zamyka się w kienesie roczne czytanie Pisma Szczęśliwego i z inna stosuje się czytanie pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju (i wtedy czytanie stałe, bez przerw, permanentne) do celu wersetu 3, rozdziału 2. W postępującą najbliższą sobotę czyta się pierwszy oddział Pisma Świętego (Księgi Rodzaju) i dlatego - według zwyczaju dawniej istniejącego u Karaimów - dzień ten oznaczano także „Radosną uroczystością Zakonu”. Rodzaju (2, 3) - „I błogosławił Pan dniowi siódmemu i przypisał go, iż weń odpoczął z wszystkiego dzieła swego, które sprawił Bóg, aby stworzył”. Przymierze jest trwałe między Mną i synami narodu i znamię wiekuiste, przez sześć dni bowiem uczynił Pan niebo i okolicę, oraz w siódmy od prace przestał”. W centralny wieczór Wielkanocy, przed uroczystą wieczerzą każdy Karaim obowiązany jest czytać przy stole, w towarzystwie rodziny, opowiadanie o dziejach wyjścia ludu z Egiptu również o znaczeniu samego święta, jak napisane: „Także będziesz opowiadał synowi twemu dnia onego, mówiąc: Toż stanowi ostatnie, co mi zrobił Pan, kiedym poszedł z Egiptu”. W obecnym dniu zanoszono Bogu dziękczynienia przy żniwach pszenicy (rezygnacja ze młodej mąki pszenicznej. Ofiara ta oznaczała się „snopa podnoszenia”, stąd i firma niedzieli w tygodniu wielkanocnym. Stąd wynika konieczność poznania nazw dni tygodnia. Z ostatnich świąt trzy - Wielkanoc, Święto Tygodni i Święto Namiotów, określają się po karaimsku - Chydż lub Hydż (stąd i muzułmańskie hadż, hadżi - o pielgrzymce, jako święcie), oraz całe trzy łącznie nazywają się „trzy razy”, gdyż w tokach bycia świątyni w Jerozolimie podczas tych świąt cały naród (mężczyźni) obowiązany był zjawić się przed ołtarzem Przedwiecznego, żeby te odpowiednie dni świętować wspólnie. Stąd święto to wskazuje się te (po staropolsku) „Pięćdziesiątnica”, czyli Zielone Świątki. Święto Namiotów (kar. Chydży Ałaczychlarnyn) - to trzecie święto doroczne. Właśnie do ostatnich trzech wiekopomnych wydarzeń obchodzimy trzy radosne święta doroczne (ücz kurłałar): Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn), Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn) i Święto Namiotów (Chydży Ałaczychlarnyn). W religii karaimskiej świętami są: 1) sobota; 2) dzień nowiu, oraz inne święta doroczne: 3) Ostatni Rok (Jił baszi); 4) Wielkanoc (Chydży Tymbyłłarnyn); 5) Święto Tygodni (Chydży Aftałarnyn); 6) Święto Namiotów (Chydży Ałaczychłarnyn); 7) Święto Trąb (Byrhy kiuniu); 8) Dzień odpuszczenia grzechów (Boszatłych kiuniu). Ważny a jedyny dzień Wielkanocy są dniami uroczystymi. Ostatni, siódmy dzień Wielkanocy wymienia się „Dniem Zgromadzenia”. Pierwszego dnia Wielkanocy czyta się Pismo Święte: Ks. Pismo Święte każe obchodzić to okazja w namiotach, na pamięć pobytu narodu, po zakończeniu z Egiptu, na pustyni, gdzie spędzano w namiotach. Święto więc pamiętało i miejsca jako święto zbioru efektów i mieni się świętem zbioru. U Izajasza (58, 13-4) znajduje się następująca wypowiedź o sobocie „Jeśli odwrócisz od dnia sobotniego nogę twoją od czynienia woli (zachcianki) twojej w doba święty mój, a nazwiesz Sobotę rozkoszą (aszaiszłych) i świętem Pańskim chwalebnym, a uczcisz je nie czyniąc spraw twoich, ani nie najdzie wola twoja, gdyby był gadać puste słowa - tedy się będziesz rozkoszował w Przyjacielu i wyniosę cię na wysokości podłogi i nakarmię cię dziedzictwem Jakubowym, ojca twego - tak Usta Pańskie mówiły”. 23, 15-16): „Liczyć a będziecie z drugiego dnia soboty, któregoście ofiarowali snopek pierwocin, siedem tygodni zupełnych, aż do drugiego dnia wypełnienia siódmego tygodnia, toż jest pięćdziesiąt dni, i tak ofiarę nową wówczas Panu ofiarujecie”. Następnego dnia po sobocie w tygodniu wielkanocnym, tzn. w niedzielę - pierwszego dnia tygodnia, dawano w Jerozolimie ofiarę snopów, pierwocin, pierwszego, dopiero dojrzałego jęczmienia. Święto Tygodni (kar. Chydży Aftałarnyn), obchodzone 50-tego dnia od wczesnego dnia tygodnia (tzn. niedzieli) w tygodniu wielkanocnym. Z dnia „podnoszenia snopa” liczono siedem siódemnic, siedem razy siedem, czyli siedem tygodni, a więc 49 dni, a dnia 50-tego obchodzono Święto Tygodni (kar. To liczenie, kończące się uroczyście (kapłan czyta poszczególne wersety, zaś ogół wiernych kolejno je udaje), określa się po karaimsku San (Liczba) i mieszka do 50-tego dnia, jak napisano (Kpł. Oraz tegoż dnia, którego wykorzystują snopek, będzie zabit baranek niepokalany roczny na całopalenie Panu. Chleba i prażma , ani krup nie będziecie jadać ze zboża, aż do dnia, którego składacie z niego Bogu waszemu. Poczynając od dnia następnego po sobocie wielkanocnej (tzn. od niedzieli) Karaimi zwykli każdy dzień mieć podczas porannej modlitwy w układu kolejno następujących 49 dni, aż do „Pięćdziesiątnicy”, wymieniając codziennie kolejny numer dnia. Np. w centralną sobotę po dniu „podnoszenia snopa” czyta się „Właśnie jest siódmy dzień siódemki (tzn. tygodnia) pierwszego z siedmiu tygodni. kartkówka dni będziesz spożywałeś przaśniki, i w dzień siódmy zebranie Panu Bogu twemu, roboty powodować nie będziesz” (Pwt. Czwarte przykazanie, jak szybko podano wyżej każe święcić dzień sobotni. „Również będzie, jeśli mnie słuchać będziecie, mówi Pan, jeśli święcić będziecie dzień sobotni, żebyście weń nie czynili żadnej roboty, wchodzić będą bramami miasta tego panowie i książęta występujący na stolicy Dawidowej”. Powiedziano bowiem: „I nazwiecie ostatni dzień przechwalebny i najogromniejszy, żadnej roboty drugiej weń podejmować nie będziecie, Ustawa wieczna będzie we jakichkolwiek mieszkaniach i rodzajach waszych”. Przykazanie jest stałe w modelach i wszech mieszkaniach waszych”. Wyjścia (32, 13): „Mów synom narodu i rzeczesz do nich: Patrzcie, abyście strzegli dnia sobotniego, bo znamieniem jest między Mną i między wami w charakterach waszych, abyście wiedzieli, żem ja Pan, który was poświęcam”. 23,10-14): „Mów synom narodu i powiesz do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam dam, i pożniecie zboże, przyniesiecie snop kłosów pierwociny żniwa waszego do kapłana, który podniesie snopek przed Panem, aby przyjemny był za was, drugiego dnia Sabatu, i poświęci go. Read More: https://kartkowkilicealne.pl/artykul/617/sprawdzian-budowa-atomu-a
Password to view?
Enable code highlighting?
No
Yes
